De vriendschap tussen Silvia en Mirelle begon toevallig, maar was al snel niet meer weg te denken. Silvia: ‘Na de vakantie in Villa Pardoes kwamen we elkaar wekelijks tegen in het Prinses Máxima Centrum. De behandelingen vielen vaak op dezelfde dag. Het contact werd daardoor al snel meer vertrouwd. We zagen elkaar ook buiten het centrum. We wonen helaas niet bij elkaar om de hoek, maar we appen bijna elke dag.’ Hoe het gaat met Milan
Milan was 7 jaar toen hij de diagnose Wilms-tumor kreeg, een niertumor, met uitzaaiingen naar de longen. Bij een echo vanwege bloed in zijn urine, werd de tumor ontdekt. Er startte een intensieve behandeling in het Máxima. Hij kreeg in de eerste weken zware chemotherapie. De tumor was daarna genoeg geslonken om te kunnen opereren. In februari 2024 werd zijn rechternier verwijderd. Mirelle: ‘Het gaat nu gelukkig heel goed met Milan. De behandeling is klaar. Hij komt eens per drie maanden naar het Máxima voor controle. Hij heeft zijn energie steeds meer terug en gaat met plezier elke dag naar school, groep 6 alweer!’
Hoe het gaat met Sofie
Silvia’s dochter Sofie (4) wordt nog wekelijks behandeld in het Máxima. Zij heeft tumoren op de oogzenuw, een opticusglioma en een chiasmaglioom, die niet operatief verwijderd kunnen worden. ‘We zitten er nog midden in’, zegt Silvia. ‘De tumoren zullen nooit weggaan. Sofie leeft dus met een aandoening die blijvend zorg vraagt. Ze krijgt immunotherapie die gelukkig goed aanslaat. De tumoren worden kleiner, terwijl het doel eigenlijk was om ze alleen stabiel te houden. Dat is een goed teken.’
Sofie komt elke dinsdag naar het Máxima. Ze kan op overige dagen meestal naar school en voelt zich over het algemeen goed. Silvia: ‘De dagen dat ze het zwaar heeft, vallen meestal in het weekend. Dus dat komt eigenlijk goed uit, want ze vindt het fijn om naar school te gaan. Het is een hele zware periode, mede door de prikangst van Sofie, maar we proberen als gezin positief en hoopvol te blijven.’
Bijzondere band
Milan en Sofie maken dezelfde dingen mee: het hebben van een sonde, haaruitval. Ze voelen zich op hun gemak bij elkaar. Silvia: ‘Die herkenning is denk ik fijn voor de kinderen, een gevoel van veiligheid. Ze kunnen heel goed met elkaar overweg, ook al is er een paar jaar leeftijdsverschil. Mirelle: ‘Toen Milan nog in behandeling was, stemden we de dagen in het Máxima zo veel mogelijk af op de afspraken van Sofie. Dan konden ze samen spelen en fietsen door de gangen, wat ze allebei het liefste doen!’
De band tussen de kinderen is bijzonder, maar ook de moeders hebben veel steun aan elkaar. ‘Ik hoef bij Mirelle niks uit te leggen,’ zegt Silvia. ‘Ze weet hoe het voelt, die spanning voor een controle, het wachten op uitslagen. Je hoeft het niet mooier te maken dan het is. Dat geeft rust. We hebben aan één woord genoeg. Dat is het bijzondere aan onze vriendschap.’
Mirelle: ‘We gaan regelmatig samen op pad; van een uitje naar K3 tot een weekendje weg. ‘We deelden laatst één vakantiehuisje. Dat zegt wel wat over hoe goed het klikt,’ zegt Mirelle met een lach. ‘Ook onze mannen én de andere kinderen kunnen goed met elkaar, het is altijd een gezellige drukke boel. De volgende vakantie staat alweer gepland!’
Wat ze andere ouders willen meegeven
Silvia: ‘Sta open voor contact met andere ouders, in de wachtkamer, op de dagbehandeling. Je weet nooit wat voor waardevols eruit kan ontstaan.’ Mirelle vult aan: ‘En wees eerlijk naar elkaar. Als je kind zich niet goed voelt, of als jij het zwaar hebt, deel dat. Andere ouders die hetzelfde meemaken, begrijpen je als geen ander.’
